1. Perde 5.Sahne

Romeo

Parıldamayı öğretiyor bütün meşalelere

Bir Habeş'in kulağındaki pırlanta gibi,

Asılmış gecenin yanağına sanki;

El sürülmeyecek kadar güzel,

Dünyaya fazla gelen değerli bir taş bu,

Akranlarından çok değişik ve başka,

Ak bir güvercin kargalar arasında.

Durduğu yeri kaçırmayayım dans bitince,

Şu kaba elim kutsansın onunkine değince.

Gönlüm hiç sevdi mi bugüne dek?

Sevdiyse, yalanlayın gözlerim. Görmedim çünkü

Bu geceye dek gerçek güzelliği.

2.Perde 2.Sahne 

Juliet

Ah, Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?

İnkar et babanı, adını yadsı!

Yapamazsan, yemin et sevdiğine,

Vazgeçeyim Capulet olmaktan ben.

2.Perde 2.Sahne 

Romeo

Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa.

Öğrenciler nasıl ayrılırlarsa ders kitaplarından

Öyle koşar seven sevdiğine giderken;

Okula nasıl canı sıkkın giderse öğrenciler,

Öyle ayrılır seven sevdiğinden.

2.Perde 6.Sahne 

Rahip Lawrence

Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar,

Ölümleri olur zaferleri,

Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.

En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir,

Aynı tat isteği, iştahı köreltir.

Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin,

Hedefe hızlı giden, yavaş kadar geç varır.

5.Perde 3.Sahne 

Romeo

Ah sevgilim! Karım benim!

Soluğunun balını çeken ölümün gücü

Yetmemiş güzelliğini almaya.

Sen yenilmemişsin; güzellik sancağı

Hala kıpkızıl duruyor dudaklarında, yanaklarında;

Ve ölümün solgun bayrağı çekilmemiş oraya.